بررسی فراوانی کارسینوم سلول سنگفرشی دهان در مدت ده سال در استان قزوین (1392-1382)

مقدمه: سرطان ­ها گروه بزرگی از بیماری­ های انسانی است که با وجود وسایل تشخیصی مدرن و روش­ های درمانی پیشرفته میزان مرگ و میر ناشی از آن­ ها زیاد می­ باشد. با توجه به نقش عوامل محیطی و فرهنگی در شیوع سرطان دهان، انجام مطالعات اپیدمیولوژیک اهمیت می­ یابد. هدف: این مطالعه­ با هدف تعیین فراوانی ده ساله موارد ابتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (oral squamous cell carcinoma, OSCC) در استان قزوین انجام شد. مواد و روش ­ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، پرونده 88 بیمار مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی دهان که در بایگانی ثبت سرطان شبکه معاونت درمان استان قزوین در فاصله سال ­های 1382 تا 92 وجود داشت، بررسی گردید. اطلاعات فردی شامل سن، جنس و محل ضایعه استخراج و داده ­ها با آزمون­ های آماری کای اسکوئر، تی مستقل و دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها: میانگین سنی افراد 17/7±64/3 سال گزارش شد. نسبت مرد به زن 1 به 1/37، بیش­ ترین محل ابتلا زبان با 39 مورد (%63/9) و کم­ ترین آن لب بالا با 1 مورد (%1/6) بود. اکثر بیماران در گروه سنی 70 تا 80 سالگی قرار داشتند. نتیجه­ گیری: الگوی کارسینوم سلول سنگفرشی دهان در مطالعه حاضر مشابه سایر مطالعه­ ها بود. ولی، تعداد زنان مبتلا نسبت به مردان افزایش یافته بود. همچنین میانگین سنی مبتلایان در دهه هشتم افزایش و شایع­ ترین محل ابتلا، زبان گزارش شد.